朝云诗

朝云诗原文：

感物怀所思[10]，泣涕忽沾裳。
您两个傻厮，到陈州来粜米，本是钦定的五两官价，怎么改做十两？那张忄敝古道了几句，怎么就将他打死了？又要买酒请张千吃，又擅吊了牵驴子的老儿。如今包待制私行，从东门进城也，你还不去迎接哩。怎了？怎了？既是包待制进了城，咱两个便迎接去来。他两个都走了也，我也家去。兀那老儿，你将我那驴儿来。贼弟子，你死也，还要老爷替你牵驴儿哩。口退！休言语。姐姐，我扶上你驴儿去。老儿，生受你。你若(...)
这首词题画抒怀，借(...)
词的上片写的是与友人在一起的酒筵欢会，却以“眼中欢事常稀”来表现，使欢乐也蒙上一层愁苦的阴影。因为聚会稀少，故而特别珍惜；因为珍惜，故而更怕这段欢事的终结；因为怕它终结故而要仔细地数一数究竟还有多少个相聚的日子。作者真切地表述了细腻的心理活动，很是耐(...)
李煜降宋后，悔恨长伴，追忆不断。“此中日夕只以眼泪洗面”，这一切多从词中出。故这首词开篇即道“多少恨”，“多少”是只多不少，是太多太深之意，这是作者国破成囚后的真实心境。此情不解，便入梦中。李(...)
小序说“甲寅岁自春官出守湖州”，甲寅岁为公元1134年（宋高宗绍兴四年）。这年八月，词人自礼部侍郎（即春官）出知湖州，九月二十一日到任。乙卯岁为绍兴五年。这年二月，被召入朝为给事中。六月，词人借病辞职，以显谟阁直学士提举江州太平观，实际上只领祠禄闲居，卜居青墩，立秋后过了三日便离去。“锁闼”，指宫殿门上镂刻的连琐图，这里代指宫门，因给事中供职处在宫殿中，故云。青墩是一小镇，在湖州之南，据《一统志》云：“在桐乡县北二十五里，与湖州这乌镇止隔一水。”把小序中(...)
⑴霏霏——雨雪密布纷飞的样子。《诗经·小雅·采薇》：“昔我往矣，杨柳依依；今我来思，雨雪霏霏。”毛传：“霏霏，甚也。”⑵风凛凛（lǐn 凛）——北风凛冽。⑶缕金双衽（rèn任）——金线绣的双袖。衽：本为衣襟。这里说“双衽”，可理解为“双袖”。《说文通训定声》：(...)
铁瓮城高，蒜山渡阔，干云十二层楼。
下片写自己这个“天涯倦客”在清幽的深夜被秋声惊醒后惟见“燕子楼空”，感到无限惆怅。接着便由张与关盼盼的故事引出对整个人类历史无限深沉的感慨，昔日燕子楼中的旧事，已如梦一般地逝去，而古往今来无数代人的欢乐、怨恨，又何尝不像它一样也如一连串连续的梦境？世人不明此理，固如大梦未醒。而大梦已醒的词人自己，此时此地所感发的人生感叹，在后人看来，难道不也是一场梦！这种对人生深刻的思考，显示了苏轼内心对于整个人类历史的怀疑和迷惘，表现了他对宇宙、人生以及整个社会进程的忧患情绪(...)
下片写自己这个“天涯倦客”在清幽的深夜被秋声惊醒后惟见“燕子楼空”，感到无限惆怅。接着便由张与关盼盼的故事引出对整个人类历史无限深沉的感慨，昔日燕子楼中的旧事，已如梦一般地逝去，而古往今来无数代人的欢乐、怨恨，又何尝不像它一样也如一连串连续的梦境？世人不明此理，固如大梦未醒。而大梦已醒的词人自己，此时此地所感发的人生感叹，在后人看来，难道不也是一场梦！这种对人生深刻的思考，显示了苏轼内心对于整个人类历史的怀疑和迷惘，表现了他对宇宙、人生以及整个社会进程的忧患情绪(...)

朝云诗拼音解读：

gǎn wù huái suǒ sī [10]，qì tì hū zhān shang 。
nín liǎng gè shǎ sī ，dào chén zhōu lái tiào mǐ ，běn shì qīn dìng de wǔ liǎng guān jià ，zěn me gǎi zuò shí liǎng ？nà zhāng shù bì gǔ dào le jǐ jù ，zěn me jiù jiāng tā dǎ sǐ le ？yòu yào mǎi jiǔ qǐng zhāng qiān chī ，yòu shàn diào le qiān lǘ zǐ de lǎo ér 。rú jīn bāo dài zhì sī háng ，cóng dōng mén jìn chéng yě ，nǐ hái bú qù yíng jiē lǐ 。zěn le ？zěn le ？jì shì bāo dài zhì jìn le chéng ，zán liǎng gè biàn yíng jiē qù lái 。tā liǎng gè dōu zǒu le yě ，wǒ yě jiā qù 。wū nà lǎo ér ，nǐ jiāng wǒ nà lǘ ér lái 。zéi dì zǐ ，nǐ sǐ yě ，hái yào lǎo yé tì nǐ qiān lǘ ér lǐ 。kǒu tuì ！xiū yán yǔ 。jiě jiě ，wǒ fú shàng nǐ lǘ ér qù 。lǎo ér ，shēng shòu nǐ 。nǐ ruò (...)
zhè shǒu cí tí huà shū huái ，jiè (...)
cí de shàng piàn xiě de shì yǔ yǒu rén zài yī qǐ de jiǔ yàn huān huì ，què yǐ “yǎn zhōng huān shì cháng xī ”lái biǎo xiàn ，shǐ huān lè yě méng shàng yī céng chóu kǔ de yīn yǐng 。yīn wéi jù huì xī shǎo ，gù ér tè bié zhēn xī ；yīn wéi zhēn xī ，gù ér gèng pà zhè duàn huān shì de zhōng jié ；yīn wéi pà tā zhōng jié gù ér yào zǎi xì dì shù yī shù jiū jìng hái yǒu duō shǎo gè xiàng jù de rì zǐ 。zuò zhě zhēn qiē dì biǎo shù le xì nì de xīn lǐ huó dòng ，hěn shì nài (...)
lǐ yù jiàng sòng hòu ，huǐ hèn zhǎng bàn ，zhuī yì bú duàn 。“cǐ zhōng rì xī zhī yǐ yǎn lèi xǐ miàn ”，zhè yī qiē duō cóng cí zhōng chū 。gù zhè shǒu cí kāi piān jí dào “duō shǎo hèn ”，“duō shǎo ”shì zhī duō bú shǎo ，shì tài duō tài shēn zhī yì ，zhè shì zuò zhě guó pò chéng qiú hòu de zhēn shí xīn jìng 。cǐ qíng bú jiě ，biàn rù mèng zhōng 。lǐ (...)
xiǎo xù shuō “jiǎ yín suì zì chūn guān chū shǒu hú zhōu ”，jiǎ yín suì wéi gōng yuán 1134nián （sòng gāo zōng shào xìng sì nián ）。zhè nián bā yuè ，cí rén zì lǐ bù shì láng （jí chūn guān ）chū zhī hú zhōu ，jiǔ yuè èr shí yī rì dào rèn 。yǐ mǎo suì wéi shào xìng wǔ nián 。zhè nián èr yuè ，bèi zhào rù cháo wéi gěi shì zhōng 。liù yuè ，cí rén jiè bìng cí zhí ，yǐ xiǎn mó gé zhí xué shì tí jǔ jiāng zhōu tài píng guān ，shí jì shàng zhī lǐng cí lù xián jū ，bo jū qīng dūn ，lì qiū hòu guò le sān rì biàn lí qù 。“suǒ tà ”，zhǐ gōng diàn mén shàng lòu kè de lián suǒ tú ，zhè lǐ dài zhǐ gōng mén ，yīn gěi shì zhōng gòng zhí chù zài gōng diàn zhōng ，gù yún 。qīng dūn shì yī xiǎo zhèn ，zài hú zhōu zhī nán ，jù 《yī tǒng zhì 》yún ：“zài tóng xiāng xiàn běi èr shí wǔ lǐ ，yǔ hú zhōu zhè wū zhèn zhǐ gé yī shuǐ 。”bǎ xiǎo xù zhōng (...)
⑴fēi fēi ——yǔ xuě mì bù fēn fēi de yàng zǐ 。《shī jīng ·xiǎo yǎ ·cǎi wēi 》：“xī wǒ wǎng yǐ ，yáng liǔ yī yī ；jīn wǒ lái sī ，yǔ xuě fēi fēi 。”máo chuán ：“fēi fēi ，shèn yě 。”⑵fēng lǐn lǐn （lǐn lǐn ）——běi fēng lǐn liè 。⑶lǚ jīn shuāng rèn （rènrèn ）——jīn xiàn xiù de shuāng xiù 。rèn ：běn wéi yī jīn 。zhè lǐ shuō “shuāng rèn ”，kě lǐ jiě wéi “shuāng xiù ”。《shuō wén tōng xùn dìng shēng 》：(...)
tiě wèng chéng gāo ，suàn shān dù kuò ，gàn yún shí èr céng lóu 。
xià piàn xiě zì jǐ zhè gè “tiān yá juàn kè ”zài qīng yōu de shēn yè bèi qiū shēng jīng xǐng hòu wéi jiàn “yàn zǐ lóu kōng ”，gǎn dào wú xiàn chóu chàng 。jiē zhe biàn yóu zhāng yǔ guān pàn pàn de gù shì yǐn chū duì zhěng gè rén lèi lì shǐ wú xiàn shēn chén de gǎn kǎi ，xī rì yàn zǐ lóu zhōng de jiù shì ，yǐ rú mèng yī bān dì shì qù ，ér gǔ wǎng jīn lái wú shù dài rén de huān lè 、yuàn hèn ，yòu hé cháng bú xiàng tā yī yàng yě rú yī lián chuàn lián xù de mèng jìng ？shì rén bú míng cǐ lǐ ，gù rú dà mèng wèi xǐng 。ér dà mèng yǐ xǐng de cí rén zì jǐ ，cǐ shí cǐ dì suǒ gǎn fā de rén shēng gǎn tàn ，zài hòu rén kàn lái ，nán dào bú yě shì yī chǎng mèng ！zhè zhǒng duì rén shēng shēn kè de sī kǎo ，xiǎn shì le sū shì nèi xīn duì yú zhěng gè rén lèi lì shǐ de huái yí hé mí wǎng ，biǎo xiàn le tā duì yǔ zhòu 、rén shēng yǐ jí zhěng gè shè huì jìn chéng de yōu huàn qíng xù (...)
xià piàn xiě zì jǐ zhè gè “tiān yá juàn kè ”zài qīng yōu de shēn yè bèi qiū shēng jīng xǐng hòu wéi jiàn “yàn zǐ lóu kōng ”，gǎn dào wú xiàn chóu chàng 。jiē zhe biàn yóu zhāng yǔ guān pàn pàn de gù shì yǐn chū duì zhěng gè rén lèi lì shǐ wú xiàn shēn chén de gǎn kǎi ，xī rì yàn zǐ lóu zhōng de jiù shì ，yǐ rú mèng yī bān dì shì qù ，ér gǔ wǎng jīn lái wú shù dài rén de huān lè 、yuàn hèn ，yòu hé cháng bú xiàng tā yī yàng yě rú yī lián chuàn lián xù de mèng jìng ？shì rén bú míng cǐ lǐ ，gù rú dà mèng wèi xǐng 。ér dà mèng yǐ xǐng de cí rén zì jǐ ，cǐ shí cǐ dì suǒ gǎn fā de rén shēng gǎn tàn ，zài hòu rén kàn lái ，nán dào bú yě shì yī chǎng mèng ！zhè zhǒng duì rén shēng shēn kè de sī kǎo ，xiǎn shì le sū shì nèi xīn duì yú zhěng gè rén lèi lì shǐ de huái yí hé mí wǎng ，biǎo xiàn le tā duì yǔ zhòu 、rén shēng yǐ jí zhěng gè shè huì jìn chéng de yōu huàn qíng xù (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

下片写自己这个“天涯倦客”在清幽的深夜被秋声惊醒后惟见“燕子楼空”，感到无限惆怅。接着便由张与关盼盼的故事引出对整个人类历史无限深沉的感慨，昔日燕子楼中的旧事，已如梦一般地逝去，而古往今来无数代人的欢乐、怨恨，又何尝不像它一样也如一连串连续的梦境？世人不明此理，固如大梦未醒。而大梦已醒的词人自己，此时此地所感发的人生感叹，在后人看来，难道不也是一场梦！这种对人生深刻的思考，显示了苏轼内心对于整个人类历史的怀疑和迷惘，表现了他对宇宙、人生以及整个社会进程的忧患情绪(...)
“歌筵畔”句再转作收。“容我醉时眠”，用陶潜语：“潜若先醉，便语客：‘我醉欲眠卿可去。’”（《南史·陶潜传》）李白亦有“我醉欲眠卿且去”之句，这里用其(...)

相关赏析

李煜降宋后，悔恨长伴，追忆不断。“此中日夕只以眼泪洗面”，这一切多从词中出。故这首词开篇即道“多少恨”，“多少”是只多不少，是太多太深之意，这是作者国破成囚后的真实心境。此情不解，便入梦中。李(...)
只闻有泗州和尚，不见有五县天子。
上片写女主人公被春光打动，心魂为之曳，为之陶醉。“水满池塘花满枝”，是从视觉上观察到春天的到来的。春水初涨，百花怒放，自然是春天特有的身姿和光彩。“乱香深里语黄鹂”是从听觉和嗅觉上体味到春天的存的。花香而乱，说明是百花飘香：“乱香深里”，即百花丛中。黄鹂飘香的百花丛中歌唱，这自然又是春天特有的气息和声音。“东风轻软弄帘帏”，是从触觉上体察到春天的温柔的。轻软的、多情的东风不时拂弄着帘帏，抚掠着女主人公的鬓发，这自然又是春天的温暖和柔情。如此种种，无不撞击着女主人公的心扉，必然会使她产生细微而曲折的心理反映。春天是青年男女播种和耕耘爱情的季节，她却是孤身一人，面对这撩人的春光，自然会触发对爱情的向往与回忆，会感到怅惆。
春工靳惜，桃英尚小，

作者介绍

吕殊 吕殊，字愚牧，号敏斋，永康（今属浙江）人。宁宗嘉定元年（一二○八）进士。历江陵府、温州教授（《敬乡录》卷一○、《敏斋稿》卷末胡宗楙跋）。有《敏斋稿》，收入《续金华丛书》。今录诗三首。